หน้าหลัก....Log in สมาชิก....Log in ฝ่ายบริหาร....ความเป็นมา....PWDOM....ติดต่อเรา
.........................................................................................................................................................................................

ปิดโครงการเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ.2551

..........

โครงการหางานเพื่อเพื่อนผู้พิการ ครั้งที่ 1

.

วันศุกร์ที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2551

สัมภาษณ์คุณปาริชาต ที่เป็นสมาชิกใหม่ไฟแรง ที่ติดอันดับ 3 และสามารถทำถึง 30 เบอร์ตอบรับเป็นคนแรก เมื่อวันที่ 2/4/2551

คุณยี่หวา - ปาริชาต เป็นสมาชิกใหม่ของโครงการที่มาทำงานที่ สนง.ปากเกร็ด ได้ 6 วันแล้ว แต่สามารถทำยอดการตอบรับจากลูกค้า Hutch ต่อวันในอันดับที่สูงจนสามารถทำถึง 30 หมายเลขได้เป็นคนแรก ในวันที่ 2/4/2551 ซึ่งทำให้อันดับสะสมขึ้นมาถึงอันดับ 3 ดังนั้นเราลองมาอ่านบทสัมภาษณ์ถึงความรู้สึกที่ได้เข้าร่วมโครงการ และเหตุผลถึงแรงจูงใจในความพยายามของคุณยี่หวา กันครับ

ความรู้สึกที่ได้เข้าร่วมโครงการ

ดิฉันมีความรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากค่ะ ที่ได้เข้าร่วมโครงการดีๆแบบโครงการนี้ โครงการที่ทางฮัทช์จัดขึ้นนี้นับว่าเป็นโครงการที่เปิดโอการให้คนพิการซึ่งมีความสามารถอยู่ในตัวเองได้นำเอาออกมาใช้ให้สังคมได้เห็นถึงความมีมานะ และมุ่งมั้น ในการทำงาน และได้มีรายได้เลี้ยงตัวเอง ซึ่งคนพิการบางคนไม่มีโอกาสที่จะหางานทำนอกสถานที่ เพราะความไม่สะดวกอะไรหลายๆอย่าง

อย่างตัวดิฉันเองเมื่อก่อนนี้เคยทำงานคีย์ข้อมูลอยู่ที่ รพ. ยันฮี แต่เนื่องด้วยตัวดิฉันต้องทำการผ่าตัดขาให้ดีขึ้น ซึ่งเมื่อก่อนนี้ดิฉันนั้งรถเข็นมาก่อนไม่สามารถยืนได้เลยเพราะหัวเขามันติดพับเข้าข้างหลัง ดิฉันใช้ระยะเวลาในการรักษาตัว 2 ปีครึ่งค่ะ หลังจากนั้นดิฉันก็หางานทำซึ่งตอนนั้นดิฉันได้ถูกนายจ้างหลอกไปทำงานที่เชียงใหม่กับเพื่อน หลังจากนั้นดิฉันก็หนีออกมา ต่อมาดิฉันก็ไม่กล้าทำงานที่ใหน เพราะกลัวถูกหลอกอีกค่ะ

ดิฉันอยู่เฉยๆมาปีครึ่งค่ะ ดิฉันไม่ได้ทำอะไรเลย วันหนึ่งดิฉันลองย้อนมองตัวเองว่าดิฉันช่างเป็นคนไร้ค่าซ่ะจริงๆ เลย เรียนก็เรียนมาแต่ทำไมไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเลย แล้วดิฉันก็คิดเริ่มหางาน แต่มีคำถามหนึ่งเกิดขึ้นในใจนะค่ะว่า "จะมีที่ไหนกันเปิดโอกาสให้คนพิการอย่างเราได้ทำงาน" แต่แล้วความคิดนี้ก็หมดไปเมื่อดิฉันได้เข้ามาทำงานในโครงการดีๆ แบบนี้ ที่ทางฮัทช์ได้จัดขึ้น ถึงแม้มันจะเป็นโครงการระยะสั้นๆแต่มันก็ช่วยทำให้เห็นว่าคนพิการทำงานได้ มีความสามารถเท่าเทียมกับคนปกติ และที่สำคัญยังทำให้ตัวเราภาคภูมิใจในตัวเองด้วย ดีกว่าอยู่เฉยๆ อยู่ไปวันๆ โดยที่ให้วันเวลาวิ่งผ่านเราไป ให้เงินทองหมดไปโดยเปล่าประโยชน์อย่างน้อยๆ

ตัวดิฉันเองคนหนึ่งแหละค่ะที่ภาคภูมิใจมากที่ได้รับโอกาสดีๆ แบบนี้ที่ทางบริษัทฮัทช์ได้จัดทำขึ้นมาค่ะ ปัจจุบันดิฉันเดินทางมาทำงานทีออฟฟิศของคุณปรีดาและพี่ผึ้ง เพราะที่บ้านของดิฉันไม่มีคอมพิวเตอร์ แต่ทางคุณปรีดาและพี่ผึ้ง อยากช่วยดิฉันค่ะ คุณปรีดาและพี่ผึ้ง อยากให้ดิฉันมีโอกาสเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เขาจึงอนุญาติให้ดิฉันเข้ามาทำงานในออฟฟิศปากเกร็ด โดยที่ดิฉันใช้คอมพิวเตอร์ของออฟฟิศหาเงินให้กับตัวเอง ดิฉันอยากบอกว่าคุณปรีดาและพี่ผึ้ง ใจดีมากเลยค่ะ และดิฉันอยากจะขอบคุณทั้งทางคุณปรีดา พี่ผึ้ง รวมถึงทางบริษัทฮัทช์ที่เปิดโอกาสให้กับดิฉันค่ะ



ความรู้สึกที่ได้คุยกับลูกค้า

ดิฉันก็รู้สึกดีค่ะ เพราะว่าวันๆ หนึ่งดิฉันได้คุยกับลูกค่ากว่าครึ่งร้อยคน ในบางครั้งอาจจะคุยมากกว่าครึ่งร้อยคนด้วยซ้ำไป เจอลูกค้าหลากหลายอารมณ์หลากหลายรูปแบบ บางที่ก็เจอลูกค้าที่แบบว่าให้ความร่วมมือดีก็ดีไป แต่ในบางทีก็ไม่ให้ความร่วมมือเลย แถมลูกค้าบางคนยังหาว่าเราไม่ได้มาจากฮัทช์ หาว่ากลุ่มของเราจัดตั้งขึ้นมาเองเพื่อหลอกลวงเอาเงินเขาโดยที่ให้เขาสมัครเสียงเพลงรอสายก็มีเยอะค่ะ แต่ดิฉันก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ลูกค้ากลุ่มนี้คิดนะค่ะว่าถ้าเราหลอกลวงเอาเงินจากเขา และตัวเขาจะเสียเงินให้เรายังไง ในเมื่อเราต้องผ่านทางฮัทช์โดยตรงอยู่แล้ว แต่ก็ช่างเหอะค่ะเพราะเราไม่ได้ไปหลอกลวงเขาจริงๆ นิค่ะ

ดิฉันได้เข้ามาทำงานในโครงการนี้เป็นเวลา 6 วันแล้ว ดิฉันได้เสนอเสียงเพลงรอสายกับลูกค้าไป 939 คน ตอบตกลงมา 104 คน ปฎิเศษมา 835 คน มีวันหนึ่งดิฉันคุยกับลูกค้า แล้วลูกค้าตอบตกลงกับดิฉันมา 30 คนค่ะ ดิฉันก็ยังงงๆ ตัวเองเหมือนกันนะค่ะว่า เป็นไปได้ยังไง อย่างวันนี้ วันพฤหัสที่ 3 เม.ย ลูกค้าตอบตกลงมา 23 คนค่ะ ดิฉันคิดว่านะค่ะ ที่ลูกค้าตอบตกลงกับดิฉันมา มันแล้วแต่จังหวะและโอกาสของแต่ละวันค่ะ บางวันเราเจอลูกค้าพูดง่ายก็ง่ายค่ะ แต่ในบางวันเราเจอลูกค้าที่ยากก็ยากค่ะ หรือเป็นเพราะดิฉันเสนอข้อมูลให้ลูกค้าฟังสั้นๆ แต่ได้ใจความนะค่ะ แล้วดิฉันก็ดูอารมณ์ของลูกค้าแต่ละคนเป็นหลักด้วยค่ะ บางคนอารมณ์ดีเราก็สามารถตื้อได้ แต่บางคนนำเสียงไม่ดี ดิฉันให้ข้อมูลจบเขาตอบมาว่าไม่ ดิฉันก็ตอบว่าไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่นี้แหล่ะค่ะ ดิฉันคิดว่าก็แล้วแต่ดวงของบางวันด้วยมั้งค่ะ

.................................................................

เป็นอย่างไรกันบ้างครับกับความรู้สึกของคุณยี่หวา ที่ถ้าทุกคนลองอ่านดูแล้วก็ไม่น่าจะยากเท่าไหร่ แถมยังเอาดวงมารวมด้วย คงจะถ่อมตนมากกว่าครับ ถ้าได้ลองอ่านบทสัมภาษณ์ดูแล้ว ความตั้งใจของคุณยี่หวา น่าจะมีส่วนสำคัญพอสมควร เหมือนอย่างที่ผมเคยกล่าวถึงบ่อยๆ นะครับ

"ผู้พิการเมื่อยอมรับความพิการแล้ว และข้ามผ่านความพิการไปได้ จะค้นพบเส้นทางเดินที่จะพาตัวเองไปสู่เส้นทางแห่งความสำเร็จได้เช่นกัน"

หวังว่ากรณีตัวอย่างของคุณยี่หวา คงเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนสมาชิกที่อยู่ทางบ้าน ที่ไม่ต้องเดินทาง เพราะคุณยี่หวา กว่าจะมาถึง สนง.ปากเกร็ดได้ ก็เกือบ 11 โมงแล้ว และต้องรอถึง 4 ทุ่มถึงจะรอมอเตอร์ไซค์มารับกลับได้ เพราะไม่สามารถขึ้นรถประจำทางได้

บทความหน้าครับ พบกับบทสัมภาษณ์ที่จะทำให้ทุกคนทั้งตกใจกับสถิติใหม่ ที่แม้แต่เจ้าตัวเอง คือเพื่อนสมาชิกที่สามารถทำสถิติใหม่ได้นั่นแหล่ะครับ ยัง งงๆ กับตัวเองเลยครับว่าทำได้อย่างไร รวมทั้งเป็นข้อพิสูจน์ให้เห็นว่า ไม่ใช่เรื่องยากเลยสำหรับโครงการนี้ครับ

ขอบคุณครับ
ทีมงาน PWDOM

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น