หน้าหลัก....Log in สมาชิก....Log in ฝ่ายบริหาร....ความเป็นมา....PWDOM....ติดต่อเรา
.........................................................................................................................................................................................

ปิดโครงการเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ.2551

..........

โครงการหางานเพื่อเพื่อนผู้พิการ ครั้งที่ 1

.

วันอาทิตย์ที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2551

ความรู้สึกของเพื่อนผู้พิการ ที่เข้าร่วมโครงการ Caller Ring ของ Hutch ครับ (คุณธีรพงศ์, คุณวงเดือน, ปรีดา, คุณกิตติชัย, คุณโอ๋-เสาวลักษณ์)


(คำอธิบายภาพสำหรับเพื่อนผู้พิการทางสายตา : ภาพคุณโอ๋ เพื่อนร่วมโครงการ ที่เป็นผู้พิการรุนแรง ที่กำลังนั่งบนรถเข็น และกำลังพยายามใช้นิ้วมือที่อ่อนแรง ที่มีอุปกรณ์ช่วยในการบังคับนิ้ว กดแป้นคีย์บอร์ด หน้าจอคอมพิวเตอร์ อย่างตั้งใจ พร้อมเอกสารสคริปการสนทนากับลูกค้าที่วางอยู่ใกล้เคียง)

สวัสดีน้องปรีดา

ดีใจที่คนพิการรุนแรงอย่างเรา ก็สามารถทำงานได้ ขอบคุณฮ้ทช์ แกรมมี่ กระทรวงพัฒนาสังคมและความั่นคงของมนุษย์ที่ให้โอกาสพวกเราในการทำงาน หวังใจว่าพวกเราจะทำงานอย่างดี และเต็มที่ เพราะเป็นผลงานชิ้นแรกของพวกเรา ถือว่าเป็นใบเบิกทาง

ขอพระเจ้าเสริมกำลังค่ะ
โอ๋ เสาวลักษณ์
25/3/2551

(คำอธิบายภาพสำหรับเพื่อนผู้พิการทางสายตา : ภาพคุณกิตติชัย ซึ่งน่าจะเป็นผู้พิการรุนแรงที่สุดในโครงการนี้ กำลังนอนบนเตียง แล้วใช้คางกลิ้งลูกกลิ้งบนเม้าท์ ซึ่งเป็นเม้าท์รุ่นพิเศษ หันศีรษะไปทางขวา เพื่อมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ โดยมีเครื่องโทรศัพท์มือถือ วางบนโต๊ะใกล้ๆ และติดหูฟังไว้ตลอด)

ผมได้เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องและสนับสนุนให้เพื่อนๆ คนพิการ เข้ามาร่วมทำโครงการนี้ตั้งแต่ช่วงแรกๆ เพราะเห็นว่า....โอกาสที่ คนพิการจะมีงานทำอยู่กับบ้านได้....... ไม่ได้มีบ่อยๆตอนแรก.... ก็คิดว่า จะไม่เข้ามาร่วมทำด้วย เพราะความไม่สะดวก หลายประการ อีกทั้ง กลัวว่า... อาจจะทำให้คนพิการคนอื่นเสียโอกาส แต่เนื่องจาก....เป็นผู้ที่ชักชวนเพื่อนๆเข้ามาทำงานนี้กันหลายคน ก็เลยจำเป็นจะต้องเข้ามาร่วมด้วย แต่เมื่อสมัครเข้ามาแล้ว.......ก็จะหาเวลาทำ แรกๆ คิดว่าไม่น่าจะยากนัก แต่พอเริ่มทำไป ก็เห็น ปัจจัยเข้ามาเกี่ยวข้อง หลายประการ(สำหรับตัวผม ซึ่งเป็นคนพิการระดับรุนแรงมากๆ)อย่างไรก็ตาม..... อยากให้ผู้ที่เข้ามาร่วมโครงการนี้แล้ว แสดงความสามารถ ให้สังคมได้เห็น เพราะผมเชื่อว่า....น่าจะมีโอกาสอื่นๆ เข้ามาอีก ในอนาคต ซึ่งจะเหมาะสมกับสภาพความพิการ สถานภาพทางสังคมของคนพิการแต่ละคนมากขึ้นครับ

ขอบคุณครับ
กิตติชัย เนตรพิศาลวนิช
24/3/2551


(คำอธิบายภาพสำหรับเพื่อนผู้พิการทางสายตา : ภาพผมเองครับ ปรีดา ที่กำลังโทรศัพท์หาลูกค้า นั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงลมไฟฟ้า บนเตียงผู้ป่วย ซึ่งบนเตียงก็มีไม้กระดานพาด เพื่อวางคอมพิวเตอร์ พร้อมอุปกรณ์ต่างๆ ในการทำงาน เป็นภาพที่ถ่ายด้านข้างซ้ายของเตียง ในห้อง ที่บ้าน แถวปากเกร็ดครับ)

(คำอธิบายภาพสำหรับเพื่อนผู้พิการทางสายตา : เป็นภาพต่อเนื่องจากภาพบนครับ แต่แสดงอีกมุมคือถ่ายจากท้ายเตียง จนเห็นสายไฟฟ้า สายสัญญาณต่างๆ ของคอมพิวเตอร์ ของเครื่องพิมพ์ ของ wireless modem หรือ rounter)

สวัสดีครับ เพื่อนสมาชิกผู้พิการทุกคน และผู้เกี่ยวข้อง

ผมขอมีส่วนร่วมแสดงความรู้สึกด้วยอีกคนถึงโครงการนี้ ครั้งแรกที่ผมได้ทราบถึงความต้องการของ Hutch ที่พี่แป้วเรียกให้มาช่วยงาน สมองก็จินตนาการต่อไปว่า ควรจะทำอย่างไร ต้องมีเครื่องมืออะไร หรือต้องสร้างปัจจัยอะไรบ้าง ถึงจะทำให้ผู้พิการสามารถทำงานที่บ้านได้ แต่ก็ยอมรับครับว่า แม้แต่ผมกับทีมงานน้องๆ ที่ช่วยกันคิด พัฒนางาน ก็ต้องผ่านความคิดเดิมๆ เช่นกัน คือ มีสถานที่ มีสาธารณูปโภคต่างๆ พร้อมอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ แล้วให้คนพิการมารวมกัน คิดถึงขนาดดัดแปลงรถ เพื่อสามารถให้ผู้พิการขึ้นมาบนรถมินิบัสได้ คิดเยอะมากๆ ครับ

แต่หลังจากที่ได้ประชุมกับทางทีมงานของ Hutch จบครั้งแรก ก็โล่ง สบายใจ เพราะเตรียมการทางความคิดมามาก พอเข้าใจข้อกำหนดต่างๆ ของลูกค้า จึงทำให้ผมและทีมงานรู้ทันทีว่า โครงการนี้สามารถทำได้ เกิดขึ้นได้แน่นอน ไม่ยากอย่างที่คิด จึงเป็นที่มาของข้อกำหนดพื้นฐานต่างๆ ของโครงการนี้ เช่น ผู้พิการที่ทำงานที่บ้านต้องมีคอมพิวเตอร์ มีอินเตอร์เน็ต และต้องทำงานผ่านระบบโปรแกรมปฏิบัติการของเรา
ผมและทีมงาน ดีใจมากๆ ครับ ที่สามารถร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้โครงการนี้ เป็นรูปธรรม จับต้องได้ เป็นความหวังสำหรับด้านอาชีพของผู้พิการ แต่เพื่อนๆ ต้องมีระเบียบในตนเอง ในการทำงานนี้ เพราะไม่มีใครมาคอยบังคับเรา เหมือนเราไปทำงานในที่ทำงาน ขอให้ระลึกไว้เสมอว่า พวกเรากำลังร่วมกันทำสิ่งที่สำคัญ ยิ่งใหญ่ ต่อตนเอง สังคม และเพื่อนๆ ผู้พิการในอนาคต

สำหรับผมแล้ว ผมขอขอบคุณตัวเองที่เห็นคุณค่าของตัวเอง ที่ไม่เคยคิดว่าความพิการจะเป็นอุปสรรคสำคัญในการดำรงชีวิต ต้องพยายามหาทางอยู่รอดให้ได้

ขอบคุณครอบครัวบุญธรรม ที่ดูแลผมอย่างดีทำให้ผมสามารถ มุ่งหน้าทำงานได้อย่างเต็มความสามารถ
ขอขอบคุณน้องๆ ทุกคนในบริษัทของผมที่ทุ่มเทกับโครงการนี้
ขอบคุณผู้ใหญ่ของบริษัท PWDOM ที่ช่วยสนับสนุนด้านการเงิน และโอกาสที่คิดว่าผมและทีมงานสามารถทำโครงการลักษณะนี้ได้ จึงชวนไปคุยกับทาง Hutch
ขอบคุณ Grammy และ Hutch ที่ริเริ่มโครงการจึงถือว่าเป็นต้นทางของโครงการนี้
ขอบคุณผู้ใหญ่ในสำนักงานส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ และกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ที่เห็นความสำคัญของโครงการ และได้เข้าช่วยเหลือ ประสานงานทุกเรื่อง ทั้งข้อมูล สถานที่ต่างๆ จนโครงการนี้ได้รับความน่าเชื่อถือ เป็นรูปธรรม และยังคงให้การสนับสนุนตลอดไป

สุดท้ายนะครับ ผมขอขอบคุณเพื่อนๆ ผู้พิการทุกคน ที่ได้มาร่วมกันทำงานในโครงการนี้ครับ ทุกคน ทุกส่วน ทุกฝ่าย เฝ้าดูพวกเราอยู่ เป็นกำลังใจ และส่งใจช่วยเชียร์พวกเรากันอยู่ สู้ๆ กันนะครับ

ขอบคุณทุกๆ คน มากๆ จากใจจริงครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล (ผู้ทุพพลภาพมืออาชีพ)
23/3/2551


(คำอธิบายภาพเพื่อเพื่อนผู้พิการทางสายตา : คุณเดือน กำลังนั่งบนเก้าอี้ หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ และมือซ้ายกำลังกดโทรศัพท์ เพื่อโทรศัพท์หาลูกค้าของฮัทช์อยู่ อย่างขมักเขม้น)

(คำอธิบายภาพเพื่อเพื่อนผู้พิการทางสายตา : น่าจะเป็นภาพต่อเนื่องจากภาพเมื่อสักครู่ ดังนั้นภาพนี้ คุณเดือนกำลังโทรคุยกับลูกค้าอยู่ด้วยมือซ้าย ส่วนมือขวากำลังกดเม้าท์ด้วยมือขวา หน้าจอคอมพิวเตอร์ครับ)

ดีใจค่ะที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการดีๆแบบนี้ ขอบคุณทุกๆท่านที่เกี่ยวข้องและผลักดันให้เกิดโครงการนี้ขึ้นมาค่ะ ท่านไม่เพียงแต่มอบโอกาสเฉพาะผู้พิการเท่านั้นนะคะ แต่รวมถึงครอบครัวที่อยู่ข้างๆผู้พิการด้วย โครงการนี้สร้างความเปลี่ยนแปลงในหลายๆด้านโดยเฉพาะทัศนคติค่ะซึ่งเป็นพื้นฐานในการคิดและพัฒนาสิ่งต่างๆรอบๆตัว และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าโครงการนี้จะสำเร็จและเป็นตัวอย่างให้กับอีกหลายๆโครงการที่จะตามมาในอนาคตค่ะ

ขอบคุณค่ะ
วงเดือน กลีบเมฆ
23/3/2551

(คำอธิบายภาพเพื่อเพื่อนผู้พิการทางสายตา : คุณตุ่ม ธีรพงศ์ สวมเสื้อยืดสีน้ำเงิน นั่งบนรถเข็น ถ่ายรูปคู่กับลูกชายใส่เสื้อยืดสีขาว ที่กำลังย่อตัวนิดหน่อย แต่ก็เจ้าเนื้อด้วยกันทั้งคู่เลยครับ และน่าจะเป็นการถ่ายรูปนอกสถานที่ครับ)

นับเป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ ที่ให้ผู้พิการได้มีโอกาสได้ทำงานที่บ้าน ผ่านระบบเครือข่าย อินเตอร์เนต ซึ่งบ้านก็เป็นสถานที่ ที่สะดวกสบายในระดับนึง โดยไม่ต้องเตรียมตัวฝ่าการจราจรไปทำงานทุกวัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ลำบากพอสมควรสำหรับคนพิการ สำหรับงานที่ได้รับมอบหมาย ก็ไม่เกินความสามารถที่คนพิการอย่างพวกเราจะทำไม่ได้ หรือมีปัญหาก็ปรึกษาเพื่อนๆกัน

ถือเป็นการมอบโอกาสในการทำงานในสิ่งที่ผู้พิการถามหากันโดยตลอดมา คือผ่านเทคโนโลยี เท่าที่มีอยู่ในปัจจุบัน

ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนช่วยให้ โครงการดีๆ แบบนี้เกิดขึ้น ผมหวังว่าในอนาคตน่าจะมีโครงการแบบนี้ ออกมาอย่างต่อเนื่องนะครับ นี่คือสิ่งที่คนพิการ ต้องการ

ขอบคุณทุกองค์กร ทั้งภาครัฐ และเอกชน ที่ร่วมมือกันในครั้งนี้ ที่ทำให้เราได้มีโอกาส
ธีรพงศ์ วงค์ชัย
22/3/2551

1 ความคิดเห็น:

  1. ผมเห็นด้วยกับโครงการดีดีอย่างนี้ทุกประการครับ
    และขอให้โครงการนี้เดินหน้าประสบความสำเร็จ
    ลุล่วงไปได้ด้วยดี ตามวัตถุประสงค์ของโครงการครับ.

    ตอบลบ